Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Ότι αγαπάς θα σε παιδεύει


Η δημιουργία ενός blog μοιάζει εύκολη υπόθεση. Είναι.
Δεν είναι  όμως το ιδιο  εύκολη και διασφάλιση της ποιότητας των άρθρων του, η προσέλκυση αναγνωστών και η διατήρησή του σε βάθος χρόνου. Όταν γράφεις,απευθύνεσαι σε κοινό στο οποίο έχεις υποχρέωση να είσαι ο εαυτός σου και να είσαι αυθεντικός. Αναπτύσσεις σχέσεις, αλληλεπίδραση και ευθύνες σε άτομα που δεν έχεις γνωρίσει ποτέ, αλλά τους δίνεις κομμάτι απο τη ψυχή σου. Είναι νωρίς να μιλήσω για το τι αποκομίζεις εσύ απο όλο αυτό, μιας και τώρα κάνω τα πρώτα μου βήματα, αναμφίβολα όμως έχεις ηθηκή ικανοποίηση όταν βλέπεις οτι τα κείμενά σου έχουν απήχηση.

Υπάρχουν στο διαδύκτιο χιλιάδες blog, άλλα γνωστά και άλλα καταχωρημένα στα αζήτητα. Όλα όμως έχουν κάτι να πούν. Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα του blogging. Είναι ένας τρόπος να ακουστείς, να εκθέσεις τις απόψεις σου και να γράψεις για ότι αγαπάς. Κάπως έτσι και εγώ αποφάσισα να ξεκινήσω δημιουργώντας τη δική μου διαδικτυακή γωνιά που θα μπορώ να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου, τον ενθουσιασμό μου, τα ενδιαφέροντά μου και ότι άλλο μπορεί να κάνει κάποιον να ταυτιστεί μαζί μου, με  απώτερο σκοπό την ανταλλαγή απόψεων και κυρίως για να μπορώ κρατάω το μυαλό μου σε εγρήγορση και τους ορίζοντές μου ανοιχτούς.

Μιάς και ο άνθρωπος είναι πολύπλευρο ον δεν θα μπορούσα να ασχοληθώ με ένα και μόνο αντικείμενο. Πως θα μπορούσα άλλωστε; Ούσα γυναίκα και όπως κάθε γυναίκα της ηλικίας μου, μοιράζομαι σε πολλούς ρόλους που πρέπει να φέρω εις πέρας με επιτυχία. Είμαι εργαζόμενη, είμαι φίλη, είμαι κόρη, είμαι μαθήτρια, είμαι θυλικό και τώρα είμαι και blogger. Φυσικά απο την κάθε ιδιότητα απορρέει και ένα τουλάχιστον θέμα για συζήτηση.

Το κάθε θέμα λοιπόν θα το αναλύουμε εδω.

Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου εχω δυο τρόπους να εκτονώνομαι: Να γράφω και να ζωγραφίζω. Με το πέρασμα του χρόνου και με τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας όμως η συχνότητα που τα εξασκούσα είχε μειωθεί. Σε ένα προσωπικό μου απολογισμό, αποφάσισα πως πράγματα που μας αρέσουν και μας κανουν να αισθανόμαστε όμορφα δεν πρέπει να τα αφήνουμε στην άκρη. Και επειδή "όταν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος" που λέει και η Λίλα (βλ S1ngles), βρήκα τον τρόπο και δημιούργησα το χρόνο αρχικά να ασχοληθώ έστω με ένα απο τα δυο.

Μετά απο πολλά χρόνια που το είχα στην άκρη του μυαλού μου, άρχισα να ασχολούμαι με την αρθρογραφία. Απο τώρα και στο εξής θα αναρτώνται άρθρα μου και στο ηλεκτρονικό περιοδικό simplylife.gr και είμαι πολύ χαρούμενη με αυτή τη συνεργασία. Υπάρχουν και άλλα σχέδια τα οποία δυστυχώς δεν μπορω να ανακοινώσω ακόμα. Αλλα θα ανακοινωθούν σύντομα.

Να καταληξουμε όμως σε μια κατακλείδα, να μην παρατάς τα όνειρά σου. Εγώ τα παρατάω συνέχεια, αλλα καταλήγω να κυνηγούν αυτά εμένα μετα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αγαπάς κάτι και να μην βρείς τον τρόπο να το κάνεις. Όχι επειδή το είπε  ο Paulo Coehlo (βλ. Αλχιμιστης " Οταν κάτι το θες πάρα πολύ όλο το σύμπαν συνομοτεί για να το αποκτήσεις")  αλλά επειδή είναι η φύση σου έτσι, να τείνεις πάντα προς την κλίση σου. Ότι αγαπάς θα σε τραβάει πάνω του όπως το φως τα κουνούπια τη νύχτα, όπως ο μαγνήτης τραβάει το μεταλλο, όπως η σοκολάτα τραβάει εμένα...χμ..Τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, να βλέπεις και να διαβάζεις όσο μπορείς, αλλά να έχεις τα αυτιά σου κλειστά για να μην ακούς ποτέ όποιον σου λέει οτι δεν μπορείς να τα καταφέρεις. Μπορείς, το ξέρω και το ξέρεις.

Υγ. Η σοκολάτα αν την τρώς βράδυ, ενω γράφεις, δεν παχαίνει. ;)
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου