"Θέμα: η Κυριακίλα"
Σήμερα δεν θα φιλοσοφίσουμε τη ζωή, τις χαρές και τις λύπες ούτε το χρόνο που φεύγει και δεν ξαναγυρνάει, όπως σε παλιότερα πόστ. Θα μιλήσουμε για στιγμές, Κυριακάτικες, ηλιόλουστες και χαρούμενες και θα τις απαθανατήσουμε και με εικόνες!
Και αναμφίβολα το σημερινό ποστ διαβάζεται καλύτερα ακούγοντας αυτό το τραγούδι, μα για ποιόν άλλο λόγο; Γιατί είναι Κυριακή!
Η μέρα ξεκινάει κάπου στις 12:00(γιατι τη Κυριακή το πρωί είναι πάντα πιό αργά απο τις υπόλοιπες ημέρες, επειδή το Σάββατο το βράδυ κρατάει περισσότερο απο τα υπόλοιπα βράδια) με 5 αναπάντητες και 2 μηνύματα- ναι υπάρχουν άνθρωποι που ξυπνάνε πρίν τις 12:00 ενώ δεν έχουν δουλειά-με προσκλήσεις για καφέ! Φυσικά δεν κακοκαρδίζουμε κανέναν οπότε η απάντηση ήταν ναι σε όλα!
Στάση πρώτη: Πισίνα-Πειραιάς
Εντάξει, πές μου τι πιο δελεαστικό σε καφετέρια με τέτοιο καιρό; Προφανώς βέβαια δελεάστηκαν πολλοί γιατι για να κάτσεις είχε αναμονή 30 λεπτα και να παραγγείλεις έναν αιώνα!
Θέα θάλασσα, ζεστός ήλιος και παγωμένος καφές σε συνδυασμό με μεγάλη και καλή παρέα και ανεβασμένη διάθεση.
Στάση Δεύτερη: Μοναστηράκι
Εκεί με καθυστέρηση κάπου μισή ώρα με περιμένουν δυο καλές μου φίλες.Έχει προκαθοριστεί το πρόγραμμα του περιπάτου μας και το μόνο σίγουρο είναι οτι σήμερα θα είμαστε τουρίστριες στη πόλη μας οπότε έχουμε εξοπλιστεί κατάλληλα-φωτογραφική μηχανή, άνετα ρούχα και πολλή όρεξη. Ο περίπατος ξεκινάειαπο τη πλατεία Μοναστηρακίου και ανηφορίζοντας συναντάμε αυτήν την εικόνα:
Λοιπόν, δεν είναι αξιοπερίεργο το πως γίνεται να έχω περάσει τόσες και τόσες φορές απο εκεί και πάντα έχω τον ίδιο ενθουσιασμό για τις εικόνες και τα τοπία που αντικρίζω. Κάθε φορά είναι διαφορετική και παρατηρώ πάντα κάτι καινούριο. Ο ήλιος κάθε ώρα, δίνει άλλη μορφή σε αυτά που βλέπεις. Και η διάθεσή σου δίνει άλλη μορφή σε αυτά που βλέπεις.
Λίγο πιο κάτω μέσα απο τα παλιά αρχοντικά βρήκαμε θέμα ένα παράθυρο. Ναι, γιατί ένα παράθυρο μπορεί να είναι το θέμα μιας ολόκληρης φωτογράφησης. Μπορεί να σπαταλήσαμε και μισή ώρα εκεί εξασκώντας τις φωτογραφικές μας ικάνότητες, όπως μπορείς να δείς:
Πρώτα εμένα,
Και μετά την Έυη(Εύη σορρυ χαχαχα):
Εντάξει το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό:
Δεν εχει υπέροχα χρώματα;
Η αλήθεια είναι οτι είμαστε στη μοναδική χώρα του κόσμου που με ένα καφέ στο χέρι και 2-3 καλούς φίλους μπορούμε να περάσουμε τέλεια απλά απολαμβάνοντας έναν περίπατο. Ο ήλιος, ο κόσμος και οι εικόνες που έχουμε στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αλλού.
Τα χρώματα ,οι μυρωδιές, τα αρχαία στο κέντρο της Αθήνας, κάπου εκεί ανάμεσα απο τα σοκάκια της Πλάκας, όλα σου αφήνουν την αίσθηση μιας ξεχασμένης πόλης που όλα κινούνται πιο αργά και ξέγνοιαστα, λές και δεν ξέρεις πως γύρω απο αυτά υπάρχει η ζούγκλα και το καυσαέριο της πρωτεύουσας.
Φυσικά στη βόλτα μας δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε να περάσουμε απο το πλέον πασίγνωστο "γιασεμί" οπου γινόταν για ακόμια μια φορά το αδιαχώρητο.
Επίσης θέλω κάπου εδώ να αναφέρω οτι σε αυτή τη βόλτα γνωρίσαμε νέους φίλους! ναι!
Ένα χαρούμενο καναρίνι που κελαηδούσε στο κόσμο, εκεί κάπου στην οδό Λυσίου,
Λίγο πιο κάτω μια γελαστή γλάστρα η οποία μου φαίνεται πολύ χαριτωμμένη και ότι είναι χαριτωμένο εγω το κάνω φίλο μου!
Και ένα κοινωνικότατο σκύλο που πόζαρε για φωτογραφίες!
Οκ βρήκα και ένα "αρχαιολογικό" κουδούνι που μου έκανε εντύπωση, και είμαι σίγουρη το αφεντικό μου θα είναι πολυ υπερήφανο που το πρόσεξα!
Σε έναν περίπατο τόσες εικόνες...Και είσαι μόλις μισή ώρα μακρυά απο το σπίτι σου. Τελικά για να είσαι χαρούμενος δεν θέλεις πολλά. Ούτε πολλά χρήματα, ούτε πολλά άτομα. Λίγα χαμόγελα θέλεις και πολλές εικόνες να ξεφυλλίζεις στο μυαλό σου κάθε φορά που "πέφτεις".
Ακόμα και όταν άλλοι σου κάνουν τη ζωή ποδήλατο,να σαν αυτό επάνω στον τοίχο:
Αμα εσύ είσαι γεμάτος στη ζωή σου απο χαμόγελα και εικόνες βρίσκεις το τρόπο να πας παρακάτω.
Γιατι στη τελική τι είναι η ζωή; Αυτό το χιλιοφορεμένο κλισέ που λέει για στιγμές.
Η ζωή είναι στιγμές και μπορείς να τις απαθανατίσεις με μία φωτογραφία.
Και επειδή δεν ξέρεις ποτέ πότε θα είναι το επόμενο "κλίκ"
Γι'αυτό χαμογέλα συχνότερα.
:)
