"Δεν κρίνω και δεν συγχωρώ"
Δεν κρίνω και δεν συγχωρώ, μου είχε πεί κάποτε ένας φίλος μου σε μια απο τις τυπικές μας εξόδους, κρατώντας τα μάτια του καρφωμένα στο κενό. Με αυτή την τόσο μικρή αλλά συνάμα περιεκτική πρόταση ήθελε με τον τρόπο του, να βάλει μια τελεία στο παρελθόν. Να βάλει μια τελεία στον πρόλογο μιας συγνώμης.
Δεν κρίνω και δεν συγχωρώ ψιθύρισε... Άλλωστε για ποιό λόγο να ζητήσεις συγνώμη απο τον άλλον; Με μια λέξηγ δεν διαγράφεις τα γινόμενα. Με μια λέξη δεν σβήνεις όσα με τις πράξεις έχεις γράψει. Γιατί ο καθένας μας κουβαλάει ένα τετράδιο. Ένα τετράδιο με φύλλα λευκά, οπου εκεί γράφουν οι άλλοι με τις πράξεις τους και τα γραπτά αυτά δεν σβήνουν ποτέ! Το τετράδιο αυτό είναι ο χαρακτήρας μας όπως έχει διαμορφωθεί απο την αλληλεπίδρασή μας με τους άλλους, αλλά κυρίως απο την ικανότητά μας να κρίνουμε σε ποιούς δίνουμε το "μολύβι" να γράψουν στα φύλλα του.
Γιατί να ζητήσεις συγνώμη αφού εσύ επέλεξες να φερθείς "έτσι" ή "αλλιώς" ;
Γιατί να μετανιώσεις για την επιλογή σου αφού η κάθε μέρα σε διαμορφώνει και σε κάνει καινούριο άνθρωπο; Μπορείς να ζητήσεις συγνώμη εκ μέρους κάποιου άλλου; Γιατι είσαι άλλος απο αυτό που ήσουν εχθές και άλλος απο αυτό που ήσουν πριν ένα μήνα. Γιατί αύριο θα είσαι άλλος απο αυτό που είσαι σήμερα και άλλος θα είσαι σε έναν μήνα.
Κάθε μέρα, κάθε στιγμή σε άλλάζει. Κάθε άνθρωπος που συναντάς, κάθε χαμόγελο που ανταποδίδεις και κάθε δάκρυ που σπαταλάς σε μεταμορφώνει.Κάθε τι που γράφουν οι άλλοι με τις πράξεις τους στο δικό σου τετράδιο σε πάει ένα βήμα πιο πέρα. Καλώς ή κακώς. Και αυτό δεν το καταλαβαίνεις τώρα, το βλέπεις στο βάθος χρόνου, στις άπειρες αναμνήσεις και στις αμέτρητες σελίδες του τετραδίου σου που θα'χεις να ξεφυλλίζεις. Κάθε σελίδα του και συναίσθημα. Κάθε συναίσθημα και εμπειρία. Κάθε εμπειρία και ένα καινούριο "εγώ".
Δεν κρίνω και δεν συγχωρώ είπε και μετά σώπασε... Τι άλλο μπορούσε να πεί; Με μια συγνώμη δεν ξεχνάς όσα ένιωσες. Είναι όμως ένας τρόπος να δικαιώσεις τον άλλον έστω και την ύστατη στιγμή. Με μια συγνώμη δεν αλλάζεις τα όσα έπραξες, αλλάζεις όμως τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τις πράξεις σου. Μετά απο μια συγνώμη δεν θα ξαναφερθείς σκάρτα.
Είναι το λάθος αυτο, που κάνουμε όλοι και μένουμε στις λέξεις. Με μια συγνώμη δεν λυτρώνεις τον άλλον που πλήγωσες. Λυτρώνεις εσένα και προχωράς ένα βήμα παραπέρα.
Δεν κρίνω και δεν συγχωρώ είπε και εγω χαμογέλασα...Γιατί δεν πίστευα πως ένας άνθρωπος σαν αυτόν θα έκρυβε τέτοια σοφία. Δεν πίστευα οτι βλέπει πέρα απο όσα κοιτάζει. Έκρινα. Γι'αυτό είχα την επιλογή να συγχωρήσω ή όχι. Γιατί όταν κρίνεις απογοητεύεσαι καιμ όταν απογοητεύεσαι συγχωρείς ή απορρίπτεις.
Ποιός λοιπόν ο αντικειμενικός λόγος της συγχώρεσης; Γιατί να σε συγχωρέσει κάποιος που τον απέρριψες επειδή είναι ο εαυτός του;
Ποιός λοιπόν ο αντικειμενικός λόγος της κρίσης; Γιατί να κρίνεις κάποιον που κάνει τις επιλογές του-ακόμη και αν αυτές εχουν αντίκτυπο σε σένα-θέλοντας και μη, όλοι βρίσκουμε τις επιλογές μας μπροστά στα πόδια μας. Παντα.
Δεν κρίνω και δεν συγχωρώ είπε και είχε δίκιο. Όταν αγαπάς δεν κρίνεις και όταν σ'αγαπούν δεν χρειάζεται να σε συγχωρέσουν. Το τετράδιο είναι δικό σου...Και έχει τις επιλογές σου. Οι πράξεις των άλλων είναι αποτέλεσμα των επιλογών σου. Σου μουτζουρωσαν μια σελιδα;Μην τους δώσεις την ευκαιρία να γράψουν ξανά! Γιατι η κάθε σελίδα σε αλλάζει και κανείς δεν θέλει να διαβάσει ένα μουτζουρωμένο τετράδιο. Γιατί πολλοί θα είναι αυτοί που θα σε κρίνουν και λίγοι αυτοι που θα σε συγχωρήσουν.
Γιατί σαν όλους έκρινα και εγώ και μουτζούρωσα τετράδια αλλά έμαθα τελικά να γυρνάω τις σελίδες τους και όλα αυτά χάρη σε αυτους που με εκριναν και δεν με συγχώρεσαν. Χάρη στο φίλο μου που μου έμαθε αυτό και ας μουτζούρωσε μια ακόμη σελίδα μου. Ηρθε η δική μου σειρά να πω....
Πως δεν κρίνω και δεν συγχωρώ....
